Derde generatie
De familie Theissing woont er al lang niet meer. Inmiddels wordt het huis door de derde generatie bewoond. Wim en Anneke Kok hadden hun oog
al eens op dit huis op de Breitnerlaan laten vallen, dat op een prachtige plek aan de Kromme Rijn staat, midden in de Schildersbuurt. Toevallig kwamen
ze te weten dat het huis verkocht zou worden. Direct hebben ze de toenmalige bewoners opgebeld en na een aantal gesprekken was de zaak beklonken. Sinds 1996 wonen ze er
nu, met veel plezier. ‘
Het iseen vriendelijk huis,’ zegt Wim Kok, ‘het is altijd vrolijk’.Wie bij de familie Kok op bezoek komt, heeft al
gauw door dat Rietveld hun speciale aandacht
heeft. Een Rietveld-tuinbank staat
voor het huis

en wie binnen rondkijkt, ontdekt al gauw een zigzagstoel,
een model van de roodblauwe stoel
en verschillende Rietveldposters.
Ook anderebijzondere objecten sieren
het huis, zoals een door
Jean-Marie van Staveren beschilderde Altra Basic-fiets
die bovenin het trappenhuis hangt. Wim Kok, die de fietsenwinkel
op de Nachtegaalstraat van zijn vader
heeft overgenomen, heeft interesse in
design.
Misschien had hij er liever zijn beroep
ervan gemaakt, maar zo is het niet
gelopen. Juist daarom is het voor
hem uniek om in zo’n huis te wonen.

Met dank aan het Centraal Museum, 28-05-2009

Klik hier voor lezing van het volledige
artikel gepubliceerd
door Centraal Museum Utrecht.

Afscheids column voor Jan Visser


Bij het opruimen van een kast vond ik een foto die werd gemaakt in ’91. Jan, Lied Zwagerman, Milou van Dam en ondergetekende gezeten achter de Collegetafel bij de presentatie van het project ‘Jardin d’Amis.
Wij stralend, nog tamelijk rimpelloos, naast een met woeste lokken en baard voorziene Jan in hoedanigheid  van  wethouder die de zaal, gevuld met betrokken burgers die belangeloos, balkon, tuin, huis en haard ter beschikking hadden gesteld aan de deelnemende kunstenaars, informeerde over deze komende happening.
(Kom daar vandaag de dag maar eens om, maar dit terzijde)
Het gebruikelijke ritueel ten stadhuizen om  bij aantreden van een nieuw College wethouderkamers  te mogen inrichten met een persoonlijke keuze aan kunst heeft  Jan bij zijn aantreden aangegrepen om het uit mijn BKR-periode het aangekocht levensgroot schilderij “Laocoön” dat, mede de aandacht trok door de afbeelding van een penis, op te hangen in zijn kamer. Handenwrijvend verheugde hij zich op de reacties.
Het doek inspireerde hem tot het schrijven van het gedicht “Laocoön”.


Priester van de argwaan.
Schreeuwend wierp hij zijn spies
van wantrouwen
tegen het hart
tegen de ziel
tegen het geheim
tegen het intieme
tegen de flanken van het innerlijk.
Hoongelach is zijn deel.
Wie ben je wel, poseidonknecht?
Priester van de argwaan.
Met tongen flikkerend als vlammen,
vrouwenzacht, schuiven de slangen van erotiek
om zijn emoties
om zijn frustraties
om zijn zonen van gevoelens
om zijn verwarring.
En doodsangst is zijn deel.
Wie denk je dat je bent, apollojong?
De onmacht van tekens
De macht van de stem,
Gewikkeld  in een kluwen van strijd
tastend de grenzen af van
beeld en woord